چسب زخم
چسب زخم، پانسمان کوچکی است که برای زخم ها و آسیب های ناچیزی استفاده می شود که نیاز به پانسمان بزرگ ندارند . چسب های زخم از بریدگی ها، به عنوان مثال ایجاد سائیدگی و اصطکاک، باکتری ها، صدمه دوباره و یا کثیفی حفاظت می کند . بنابراین ، فرآیند التیام زخم کمتر ناخوشایند می باشد . گاهی اوقات چسب های زخم خاصیت ضد عفونی کننده نیز دارند . یک عملکرد اضافی چسب زخم به هم نزدیک نمودن قسمت های صدمه دیده برای بهبود سریعتر زخم است .
تاریخچه چسب زخم
چسب زخم ها برای اولین در سال ۱۹۲۱ توسط شخصی به نام ارل دیکسون اختراع شد . این شخص با مشاهده آسیب های کوچک و مداوم همسرش در آشپزخانه به این فکر رسید که می‌تواند با گذاشتن قطعات کوچک گاز استریل بر روی چسب در فواصل معین، کار پانسمان اینگونه آسیب‌های کوچک را ساده کند. این ابتکار به اختراع چسب زخم منجر شد. امروزه و با پیشرفت‌های جدید ، دانشمندان موفق به ساخت نسل‌های جدید این محصول شده‌اند. دانشمندان در آلمان با به کار بردن الیاف سیلیکاژن موفق به ساخت چسب زخم جذب شونده شده‌اند. همچنین دانشمندان در آمریکا، نسل چسب زخم‌های ضد آب را با الهام از پاهای مارمولک تولید نموده‌اند. در همین راستا در انگلستان چسب زخم نورانیِ ضد سرطان ساخته شده‌است . همچنین برای اولین بار درایران، چسب زخم مایع تولید شده‌است.
